top of page

Stożek rotatorów

Stożek rotatorów jest to zespół 4 mięśni których przyczepy końcowe znajdują się na głowie kości ramiennej i tworzą coś w rodzaju czepca. Ich zadaniem głównym jest stabilizacja stawu z powodu płytkiej panewki. Jednak odpowiadają, także za ruch w stawie ramiennym.

Mięśnie wchodzące w skład mankietu:

- nadgrzebieniowy (supraspinatus)

- podgrzebieniowy (infraspinatus)

- podłopatkowy (subscapularis)

- obły mniejszy (teres minor)

Nadgrzebieniowy – jest inicjatorem odwiedzenia ramienia do 30  ̊ podczas tego ruchu spycha głowę kości ramiennej do dołu. Działając w płaszczyźnie łopatki jest tylko odwodzicielem. W płaszczyznie czołowej odwodzi oraz rotuję ramię na zewnątrz. Uszkodzenia pourazowe stożka lub zwyrodnieniowe najczęściej dotyczą tego mięśnia.

 

Podgrzebieniowy i obły mniejszy – rotatory zewnętrzne ramienia, z tym że podgrzebieniowy najsilniej działa w pozycji neutralnej, a obły mniejszy podczas jego odwiedzenia do 90  ̊.

 

Podłopatkowy – jest głównym rotatorem wewnętrznym ramienia, jest największym i najsilniejszym mięśniem mankietu.

 

 

Pary sił – równowaga sił „force coupe” mięśnie pracują w tzw. Parach sił gdzie suma sił jest równa zero, siła generowana przez jedene mięsień wymaga aktywizacji antagonistycznego mięśnia tak by nie doszło  do siły koszącej, zwichającej.

- Mięśnie stożka rotatorów działają ze sobą oraz z mięśniem naramiennym jako pary sił w płaszczyźnie czołowej i poprzecznej.

 - Staw ramienny z natury jest niestabilny z powodu budowy dlatego mięsnie mankietu współpracują ze sobą by go zwierać

- Postępujące uszkodzenie mięśni mankietu prowadzi do górnego podwichnięcia głowy kości ramiennej, a to predysponuję do dysfunkcji całego stawu.

 

Płaszczyzna czołowa

W tej płaszczyźnie stabilizację zapewnia para sił mięsni nadgrzebieniowego oraz naramiennego. Obydwa aktywizują się podczas odwiedzenia, wypadkowa sił podczas tego ruchu skierowana jest na panewkę to powoduję docisk głowy kości ramiennej do panewki i zwiększa stabilność.

Płaszczyzna poprzeczna

Stabilizację w tej płaszczyźnie zapewnia para sił mięśni podgrzebieniowego oraz podłopatkowego jest to główny mechanizm zapobiegający górnemu zwichnięciu głowy kości ramiennej i uszkodzenia stożka rotatorów. Tak długo jak para sił pomiędzy tymi mięśniami jest równa zeru to staw pozostaje wycentrowany.

„Dach panewki”

Strop panewki utworzony jest z:

- wyrostek barkowy łopatki (Acromion)

-więzadło Kruszo – barkowe (C-A ligemant)

- wyrostek kruczy łopatki. (Coracoid)

Ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego – także stanowi część stabilizacyjną. Przyczepiając się do guzka nadpanewkowego, a następnie przechodząc na głową kości ramiennej zakrzywiając się w dwóch płaszczyznach  układa się tak jak znak „?”.  

 

Artykuł powstał na bazie informacji zawartych na stronie  www.shoulderdoc.co.uk

Za zgodą prof. Lennard Funk

bottom of page