Zadzwoń umów się:
Fabian: 605 852 232
Konrad: 603 887 780
Metody
Do pracy z pacjentem wykorzystujemy różne metody specjalne, które dobrane są odpowiednio do jednostek chorobowych oraz celu, jaki zostanie wyznaczony podczas wizyt. Nasza wiedza i umiejętności są na bieżąco uzupełniane poprzez uczestnictwo i uzyskiwanie certyfikatów specjalnych metod fizjoterapeutycznych by nasz warsztat był jak najbardziej wszechstronny. Poniżej przedstawiamy na czym polegają dane metody.
PNF
P - Proprioreceptywne: stymulacja receptorów czuciowych, które odbierają informacje dotyczące ruchu i pozycji ciała w przestrzeni.
N – Nerwowo – mięśniowe, aktywizacja połączeń nerwowo – mięśniowych.
F – Facylitacja, ułatwianie, torowanie ruchu.
PNF jest koncepcją fizjoterapeutyczną. Stosowana głównie u osób
z problemami neurologicznymi i ortopedycznymi, jak i u osób ze stwardnieniem rozsianym. Założenia tej koncepcji oraz jej podejście terapeutyczne stało się jedną z podstawowych w usprawnianiu osób
z różnymi zaburzeniami aktywności codziennej oraz funkcji i struktur ciała.
PNF jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy
z pacjentem (P-people N-need F-fun). Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu - to ważne czynniki w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, które są środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Praca nad siłą mięśni
i zakresem ruchu umożliwia pełne wykorzystanie rezerw tkwiących
w organizmie. Uwalniane rezerwy motywują osobę do dalszego działania, a co najważniejsze zapewniają bezbolesną terapię osoby rehabilitowanej, która sama ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu osoba, nawet z dużą dysfunkcją, zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiona do pracy. Takie podejście poprawia również efektywność i jakość rehabilitacji.
Terapia manualna wg szkoły niemieckiej
Terapia manualna (system niemiecki), jest koncepcją badania
i leczenia pacjenta. Zajmuje się: diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Tym samym stawia hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta.
Leczenie polega na zniesieniu dysproporcji w strukturach narządu ruchu i przywracaniu fizjologicznej "symbiozy" pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Przykładowe techniki: mobilizacja stawów, neuromobilizacja struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien), a także medyczny trening funkcjonalny z użyciem urządzeń treningowych, dostosowanych do problemów pacjenta.
Kinesiotaping
Kinesiotaping - polega na nakładaniu taśm na i wokół mięśni w celu wspomagania lub hamowania napięcia mięśniowego. Technika wspomagania polega na symulacji skurczów mięśni w pełnym istniejącym zakresie ruchu dla uzyskania optymalnej aktywności fizycznej. Technika hamowania polega na redukcji napięcia mięśniowego. Wyróżnia się także techniki korekcyjne takie jak: mechaniczna, limfatyczna, powięziowa.
Podstawowe założenia Kinesiotapingu:
- aktywowanie sił samo leczenia,
- działanie poprzez układ czuciowy i układ krążenia człowieka,
- uwzględniane są zasady kinezjologii (nauki o ruchu),
- wpływ na powięź mięśniową.
Wskazania ogólne:
- fizjoterapia sportowa,
- traumatologia,
- limfologia,
- neurologia/sensomotoryka,
- bóle,
- ginekologia,
- we wszystkich przypadkach zaburzeń tkanek miękkich.
Przykłady jednostek chorobowych: skoliozy, zwyrodnienia, zespół bólowy kręgosłupa, rwa kulszowa, skręcenia, zwichnięcia, zespół cieśni nadgarstka, stany napięciowe mięśni, zablokowania.
Przeciwwskazania:
- stany zapalne (wirusowe, bakteryjne),
- rany otwarte,
- choroby skórne.